Büyük ve Özgür Olmak

Büyük olmak nedir? Büyümek özgürleştirir mi? Çocukken dünyevi ve ruhani buhranların olmadığı, kötülüklerle saklambaç oynayıp her seferinde kazanacağına olan inancın en az dünyanın iyi bir yer olduğuna dair inanç kadar ağır olduğu bilinçle kurulan büyüme hayalleri gerçekleştiğinde bu hayalinin gerçekleştiğine sevinen var mıdır?  Sanmam.

Hatırlarım, her defasında büyümek isterdim bir alt mahalleye inmek için izin alamadığım oyun saatlerinde. Hep ileri koşmak isterdim, büyüme, daha çok büyümek ve daha çok... Çocukluk beni tutmak istese himayesinde, ben yine kafamı ileri çevirir ve oraya gitmek için zorlardım mecburi bağlı olduğum iplerimi. "Bu geminin kaptanı ben olacağım!" hissi sarardı bedenimi ve çocuk aklımı. Halbuki daha önce hiç koca bir denizde alabora olmamıştı hayallerim ve ben daha önce hiç kıyıdan ilerisini görmemiştim. Kıyıdan ilerlemek de şimdi gördüğümüz o ufuk çizgisine benzerdi çocuk aklımda ve hayal gücümde. Derdim ki "Bu çizginin ardını büyüdüğümde özgürce göreceğim.". Gördüm. Hayal kurmak kadar kolay değilmiş dümende olmak ve havanın hep günlük güneşlik olması. Öğrendim. Gerçekleştiğinde özgürleşeceğim sandığım hayallerim hep ileride kalmaya alışmış olmalılar ki ben ne kadar büyüdüysem onlar da bir o kadar ilerledi. Yakalayamadım.

Geçmişe takılı kalmakta geleceğe adım atmanın aynı anda olamayacağıymış meğer büyümenin bilinci. Oysa ne kadar büyülü, ne kadar muhteşemdi okul üniformalarının içinden gökyüzüne bakmak ve istemek. Sahi şimdi anlıyorum büyümenin ben o hayallere daldığımda beni korkutan ses tonundaki gibi matah bir şey olmadığını. Çocukken ufacık ellerinde ufacık hayatını ve hayallerini tutmak kolaymış. Ellerim büyüdükçe peşinden yalınayak koştuğum hayallerimin iplerini tutmak da zorlaştı. Tek başıma kurduğum hayal dünyasında özgürdüm oysa. Özerktim, bağımsız ve bir o kadar da asi. Dünyanın insana boyun eğmediğini öğrendiğimde inandığım her şeyi tek tek sorguladım. Güvensizdim.

"Büyüklerin dünyası" olduğunu öğrenmeden önce bu dünyanın sanırdım ki büyük olmak özgürlüktür. Tüm dünya, hayallerin, isteklerin ve sevdiklerin hep senin kontrolünde, büyüksün ya! O iş öyle değilmiş. Yediğin tokatların birçoğu senin dışında gelişenlerin acısını taşırmış sıcaklığında. Bir gün gelip de ne istediğine karar verinceye dek o hayat senin hayatın değil, savruluşunmuş aynı zamanda. Savruldum. Tökezledim. Ayağa kalktım. İki elimle kendimi tutup kaldırdım. Kısıldım. 

Küçük olmak özgürleştirir..